من و ما و همه، در این ایام که انتظار داغ دل مان را هردم تازه می کند، در پی خلوتی هستیم که خدا را عاشقانه بخوانیم و از او بخواهیم: «جان جانان، منجی جان را هر چه زودتر برسان تا ما هر چه زودتر رها شویم و هرچه زودتر به خیر مطلق برسیم.
در پی خلوتی هستم که مرا به تو نزدیک سازد و مرا از خود اهریمنی ام دور کند و مرا تا اوج آسمان ها ببرید، آن جا که عشق معنا می شود و حقیقت از غربت در می آید و جان به جانان می رسد و روان آدمی به آرامش دست می یابد و اهریمن از آدمی دور می شود و فرشتگان از چند سو به سمت انسان می آیند و جام های رنگارنگ و مستی افزا به دستش می دهند.
در پی خلوتی هستم که خدا را بتوان دید و کارنامه کردارمان را بتوان خواند و فردای روشن را بتوان دید و از گذشته تاریک مان بتوانیم فاصله بگیریم،
خلوتی که معنا و مفهوم آن رهایی است، رهایی از بند اهریمن های خرد و کلان، اهریمن هایی که ما را هیچ گاه به حال خود رها نمی کنند و نمی خواهند که ما در ساحل امن نجات، آرام گیریم و چشم در چشم خدا بدوزیم و او را صدا کنیم.
در پی خلوتی هستم که بشود آن را تکثیر کرد و در طول سال و در طول فصل های پی در پی بشود از آن بهره برد، بهره ای سرشار از سود، بهره ای که در هیچ بازاری نمی توان آن را به دست آورد، بهره ای اهواریی، بهره ای که اهریمن در سود رسانی آن هیچ نقشی ندارد.
و من و ما و همه، در این ایام که انتظار داغ دل مان را هردم تازه می کند، در پی خلوتی هستیم که خدا را عاشقانه بخوانیم و از او بخواهیم: «جان جانان، منجی جان را هر چه زودتر برسان تا ما هر چه زودتر رها شویم و هرچه زودتر به خیر مطلق برسیم، خیری که اهریمن همیشه از آن فراری است، خیری که ازلی و ابدی است، خیری که همه برای یافتن و رسیدن به آن می کوشند».
درباره وبلاگ
